İnsanoğlu mutluluğu hep hor kullanıyormuş…

Hep şikâyetçi hep bıkkınmış…

Birgün melekler mutluluğu saklamaya karar vermişler…

Saklayalım zor bulsunlar…

Zor buldukları için belki kıymetini bilirler diye başlamışlar tartışmaya…

Sorun büyükmüş..

Mutluluğu saklamak kolay değilmiş çünkü…

Kimisi:

“Everest’in tepesine saklayalım”demiş.

Taç Mahal’in kubbesi, Mekke sokakları, İtalyan sofrası…

Bir hastanenin yeni doğan odası, dondurma külahı, şarap şişesi…

Sigara paketi, lale bahçesi…

Pek çok yer düşünmüşler ama hiçbiri yeterince zor gelmemiş…

Derken meleklerden biri:

“İÇLERİNE SAKLAYALIM”  demiş…

“Kimsenin aklına gelmez içine bakmak!!!”

İşte o gün bugündür mutluluk insanın kendi içinde saklıymış…

Hiçbir mutluluk kolay gelmiyor. Kolay kolay gülmüyor insanın yüzü…

Emekte ve insanın içinde saklı mutluluk…

Ne başkasının ekmeğinde, ne başkasının evinde, ne de başka bir şeyde…

Bu yüzden gözünüz hep içeride olsun…

Siz dışını boş verin, içine bakın…